Osobowość schizoidalna

miya

Czy ten stan mija na stałe? Po raz kolejny coraz częściej czuje się obserwowana, czuje ze ktoś sprawdza i kontroluje każdy mój ruch. Boje się wychodzić z domu, ponieważ obawiam się, ze ludzie będą mi czytać w myślach.
Mieliście coś podobnego? Coś Wam pomogło?

PawełM

Nigdy nie myślałem, że ktoś czyta w moich myślach. Jest to nie możliwe. Prawdopodobnie nie jesteś nawet w stanie odgadnąć co akurat myśli osoba, którą znasz najlepiej w życiu.

Kiedy byłem w szkole to miałem często poczucie, że ludzie śmieją się ze mnie gdy mogli śmiać się z czegoś co nie miało nic wspólnego ze mną.
Wydaje mi się, że w czasach szkolnych byłem o wiele bardziej paranoidalny niż jestem teraz. Wynikało to z tego, że rówieśnicy rzeczywiście nie szczędzili mi upokorzeń i szyderstw, Ja to jednak rozciągałem na każdą osobę, która się śmiała w moim otoczeniu.

Doszedłem do wniosku, że nikogo nie obchodzi moje życie więc kto i właściwie miałby cię obserwować albo czytać w twoich myślach.
Przynajmniej ładnie to brzmi w teorii. Nie do końca pozbyłem się moich fobii społecznych choć jest lepiej niż było gdy byłem w twoim wieku.

fd09

miya

Pierwszy raz miałam takie urojenia w wieku szesnastu lat, trwalo to zaledwie dwa miesiące, ale od tamtego czasu zmienił się mój sposób postrzegania świata. Obecnie męczę się tak juz prawie dwa lata z miesięczną przerwą podczas pobytu w klinice. Mówiłam o tym każdemu lekarzowi z jakim miałam styczność i jedyne co robili to zwiekszali dawkę leku bądź zmieniali na inny. Teraz nie utrudnia mi to znacząco życia, bo pomimo strachu przełamuje się i wychodzę z domu, jednak jest to męczące. Jestem po prostu bezsilna wobec tych odczuć. Wczoraj wieczorem po raz kolejny usłyszałam głos wołający moje imię i nie wiem czy to przez to, że odstawilam leki bez wiedzy lekarza czy rzeczywiście to zasluga duchów, które przecież są na ziemii. Nie wiem czy jest sens iść znowu do lekarza, nie czuje się chora, jestem po prostu tym zmęczona. Poza tym myślałam, ze urojenia są częścią osobowości schizoidalnej nie tylko w schizofrenii występuje ten stan.

PawełM

Wiesz podstawowe pytanie jakie bym ci zadał gdybyś była na terapii grupowej to co się stało w wieku 16 lat i potem 19. Jeśli jesteś jednak pod kontrolą lekarzy to nie wiem czy to ma sens abyś opisywała nieznajomym z internetu swoją historię życia.

PawełM

Czytam fajną książkę Arnhild Lauveng, Po drugiej stronie lustra.

Gdybym trafił w pierwszej klasie liceum do psychiatry to też pewnie zdiagnozowano by mi schizofrenie. Miałem wtedy 16 lat i "tak bez powodu" przestałem chodzić do liceum. Trwało to z przerwami dwa miesiące. Oczywiście nikt o tym nie wiedział. Gdy wszystko się wydało nie potrafiłem tego w żaden sposób wytłumaczyć. Albo raczej tak bardzo się bałem, że wolałem raczej pogrążać się w upadku niż wyznać co mi dolegało.

Na marginesie dodam, że moja pierwsza terapia z prawdziwego zdarzenia zaczęła się gdy miałem lat 30... 14 lat po najostrzejszym ataku w moim życiu.

qwerty1234

Ja miewam w pewnych sytuacjach myśli i odczucia związane z knuciem celowego planu, by mi zrobić coś złego; dotyczy to nastolatków oraz owadów i psów.

diora

Staraj się nie myśleć.

Luc84

Głosy, wrażenie czytania w myślach to już raczej coś bliżej schizofrenii.

Ja głosów nigdy nie słyszałem, natomiast miewałem tak że jak słyszałem jakiś niewyraźny prawdziwy głos czy rozmowę, to miałem wrażenie że rozmowa jest o mnie, jakby wyławiałem pojedyncze słowa lub to co wydawało mi się że odczytałem z takiej niewyraźnej mowy.