Osobowość schizoidalna

fd09

Z tego co wyczytałem w internecie osobowość schizoidalna bywa często mylona z zespołem Aspergera i odwrotnie. Przy czym zgodnie z aktualną klasyfikacją DSM-IV są to dwa wykluczające się zaburzenia. Jeśli ktoś ma zespół Aspergera to nie może mieć osobowości schizoidalnej i odwrotnie. Dlatego w przypadku podejrzenia jednego z nich potrzebna jest diagnoza różnicowa.

Zamieszczam link do artykułu, w którym w zbiorczy sposób podsumowano różnicę między zespołem Aspergera, a osobowością schizoidalną:

[link widoczny dla zalogowanych]

Dla nieznających angielskiego podaję przetłumaczone streszczenie:

Cechy wspólne dla osobowości schizoidalnej i zespołu Aspergera:

Nieumiejętność tworzenia więzi z innymi ludźmi
Brak zainteresowania dzieleniem się zainteresowaniami z innymi ludźmi
Preferencja samotnictwa
Brak bliskich przyjaciół poza bliskimi członkami rodziny
Chłód emocjonalny

Cechy charakterystyczne tylko dla zespołu Aspergera:

Upośledzona komunikacja niewerbalna (kontakt wzrokowy, "język ciała", ekspresja twarzy)
Obsesyjne zainteresowania
Zachowania powtarzalne, rutynowe, niezmienne
Uporczywe zaadsorbowanie częściami przedmiotów
Zaburzenia integracji sensorycznej (zbyt wysoka lub zbyt niska wrażliwości oraz nieadekwatna reakcja na niektóre bodźce zmysłowe jak światło, dźwięk, dotyk, temperatura otoczenia)

Cechy charakterystyczne tylko dla osobowości schizoidalnej:

Nie czerpanie przyjemności z bliskich relacji
Ograniczone zainteresowanie czynnościami seksualnych z innymi ludźmi
Czerpanie przyjemności z niewielu – o ile jakichkolwiek – rodzajów zajęć
Niewrażliwość zarówno na pochwały jak i krytykę ze strony innych

dzik

Mam znajomego z oficjalnie zdiagnozowanym zespołem Aspergera. Znamy się 3-4 lata. Z tego co zauważyłem on nie ma problemu z czymś co w literaturze nazywają "bliskością". Jeśli dobrze go zrozumiałem on fantazjuje o zakochaniu sie, przytulaniu się, chciałby założyć rodzinę. Czyli zupełnie jak "normalni" ludzie. Tyle, że nie bardzo mu to wychodzi. A jeśli o mnie chodzi (mam zdiagnozowaną osobowość schizoidalną) to to wszystko wydaje się jakimś obciachowym voodoo, od którego wolałbym się trzymać z daleka.

Druga różnica, która teraz mi przyszła do głowy jest następująca. Aspergerowcy mają obsesyjne zainteresowania i rytuały. Z tego co wyczytałem jeśli coś lub ktoś przeszkadza im w ich schematycznych przyzwyczajeniach potrafią się denerwować (gniew) lub nawet przejawiać zachowania agresywne.
Natomiast z tego co wiem schizoid nie odczuwa żadnych emocji (lub odczuwa w ograniczonym zakresie), więc nie odczuwa gniewu i nie denerwuje się. A ponieważ spłaszczona uczuciowość dotyczy wszystkich emocji to przy okazji też nie odczuwają przyjemności. Czyli w przeciwieństwie do obsesyjnych zainteresowań u Aspergerowców, schizoidzi mają problem z określeniem co im sprawia przyjemność (anhedonia).

dzik

Dzisiaj czytałem podręcznik "Zaburzenia osobowości we współczesnym świecie", Milon Davis. W dziale o osobowości schizoidalnej jest przedstawione kilka koncepcji czysto psychologicznych oraz jedna biologiczna.

Okazuje się, że istnieją przesłanki sugerujące, że osoba schizoidalna może być fizycznie niezdolna do odczuwania emocji jako następstwo dysfunkcji mózgu. Nie ma jednak jednoznacznych dowodów, że tak jest.

"Pewien zakres genetycznych uwarunkowań zaburzenia wydaje się być niekwestionowany, niemniej część osób z cechami schizoidalnymi może cierpieć na ogniskowe anomalie struktury mózgu w obrębie na przykład układu limbicznego, który odgrywa ważną rolę w kształtowaniu się reakcji emocjonalnych. Jakaś wada może dotyczyć również układu siatkowego odpowiedzialnego za procesy aktywacji.
W normalnym mózgu układ siatkowy zapewnia stałe pobudzenie komórek kory mózgowej w okresie czuwania oraz w fazie REM snu. Takie wady wyjaśniałyby, dlaczego u wielu osób schizoidalnych obserwuje się brak czynności w reakcji na bodźce.
Być może komórki układu limbicznego lub układu siatkowego są u nich słabo rozgałęzione lub wadliwe w jakiś inny sposób"

Jeśli ja to dobrze rozumiem, to przyjmując, że zarówno osobowość schizoidalna jak i zespół Aspergera miałyby podłoże biologiczne, to różnica polegałaby na tym, że uszkodzone zostały inne obszary mózgu.

W przypadku zespołu Aspergera uszkodzony miałby zostać obszar, który odpowiada za odczytywanie stanów emocjonalnych innych ludzi (neurony lustrzane, empatia). Oznaczałoby to, że osoba ze spektrum mimo, że sama byłaby w stanie odczuwać emocje, to nie reagowałaby właściwie na stany emocjonalne innych ludzi, ponieważ nie potrafiłaby ich właściwie zdekodować. Stąd wrażenie bycia "chłodnym".

Natomiast w przypadku osobowości schizoidalnej uszkodzony miałby zostać obszar, który odpowiada za generowanie emocji w ogóle. Wyjaśniałoby to osiowe kryterium - "spłaszczoną uczuciowość" tj. brak wyraźnych emocji zarówno negatywnych (smutek, złość) jak i pozytywnych (przyjemność). Oznaczałoby to w szczególności, że osoby schizoidalne potrafiłyby odczytywać właściwie stany emocjonalne innych ludzi (w odróżnieniu od osób z zespołem Aspergera), ale sami nie byliby w stanie generować swoich własnych emocji. Czyli osoba schizoidalna nie tylko robiłaby wrażenie "chłodnej", ale fizycznie byłaby niezdolna do odczuwania emocji.

[link widoczny dla zalogowanych] można pobrać fragment książki dotyczący osobowości schizoidalnej.

Gbur

fifikse

myślenie autystyczne to coś w rodzaju myślenia wewnętrznego ... tak jakby można było myśleć "zewnętrznie" :p sorki, nie znam definicji, staram się opisać to własnymi słowami; to takie myślenie mało konkretne - "wewnętrzne" w sensie skupiania swej uwagi na tym co w nas (fantazje/marzenia) z małym/znikomym zainteresowaniem światem zewnętrznym (real - życie/czynności/powinności/relacje itp). poza tym myślenie autystyczne nie jest twórcze w sensie dosłownym - brak odbicia w rzeczywistości (czyn ...lub "bezczyn" bo czynu brak;).

co do tego profilu fenomenologicznego Salmana Akhtara to ja też myślę, że coś w tym jest. tzn. widzę schizo-osobowość w podobny sposób. niezdolność przeżywania/doświadczania głębszych (wyższych?) uczuć to raczej bardziej pod psychopatię podpada. gdzieś kiedyś czytałam coś podobnego (gdzieś, kiedyś, coś i kogoś - ależ ja dokładna! sorry, ostatnio, właściwie od kilku już lat niczego nie czytałam/nie widziałam/nie poznałam - w senie powiedzmy, że "naukowym" - psychologiczno-psychiatrycznym. wszystko co wiem, bardziej "wiedziałam" a teraz powoli wracam "sobie przypominając"), autor pisał nie o jakimś deficycie uczuciowym czy też emocjonalnym, a o charakterystycznym "wyizolowaniu" myślenia od uczuć (czyli coś w rodzaju braku możliwości/umiejętności świadomego dostępu - zamknięte drzwi!). miałam, chyba nadal mam (? gdzieś) jego książkę (tego kogoś :p), jak znajdę to (gościa) przedstawię. Wink

a. i jeszcze co do różnic aspi-schi, z cech wymienionych w pierwszym poscie, mam kilka niby tych typowych tylko dla ZA, jak np. obsesyjne zainteresowania czy zachowania powtarzalne, rutynowe, niezmienne, które to podobno nie występują w schi. czy to oznacza, że wystąpić nie mogą? (nie mają prawa, nie i już! koniec i kropka! amen?). Smile

Gbur

fifikse

Gbur

fifikse

Gbur

W

Znalazłem takie rozwinięcie autystycznego myślenia do tabelki Akhtara.
"Autistic thinking; fluctuations between sharp contact with external reality and hyperreflectiveness about the self; autocentric use of language."
Czyli nic poważnego Wink

Gbur

Jeśli chodzi o 'myślenie autystyczne' zastanawiało mnie, czy chodzi o jakiś konktretny tryb/sposób myślenia.

Pierwszy raz terminu 'autistic thinking' w kontekście osobowości schizoidalnej użył Joseph I. Nanarello w 1953r. [link widoczny dla zalogowanych]
Nie będę kupował jego artykułu za 50$ ( [link widoczny dla zalogowanych] ) ,żeby się dowiedzieć co miał na myśli.
Zamiast tego nałóżmy chronologię ewolucji terminu 'autyzm'.

(1910)